Langzaam lopen we zijn kant op. Zijn ogen staan groot en hij heeft een heel afwachtende, bijna angstige blik in zijn ogen. Hij weet het. Ik zie aan zijn ogen dat hij weet wat er gaande is. Hij kijkt alleen maar. De leidster laat hem de bloemen geven door met haar hand zijn hand met de bloemen naar mij te bewegen. 'Mama,' zegt ze. Ik duw mijn tranen weg door met mijn ogen te knipperen. Ik lach naar hem en raak hem heel voorzichtig even aan. Wat is hij lief. Wat is hij schattig. Ik geef hem de tijd, die hij nog nodig heeft.

"In haar boek vertelt ze het waargebeurde verhaal van de adoptie, de zoektocht naar Noahs moeder en de turbulente periodes die ze in haar leven kent. Ze sluiten Noah in hun hart en gaan samen de moeizame weg van hechting. Een eerlijk, aangrijpend, informatief en warm boek."

‘Vandaag is een dag met een gouden randje,’ zeg ik intens tevreden.
Noahs vader kijkt me stralend aan en zegt: ‘Het is een dag met een diamanten randje.’

Het is tijd om een balletje te trappen, zoals we van tevoren hadden doorgesproken. Al ballend lopen we naar het veldje achter de hotelkamers. De bal gaat van de voet van vader naar de voet van zoon, naar vader, naar zoon. Een magisch moment. Dit is het. Dit is alles wat er nodig is. Simpelweg samen zijn.

Astrid vertelt eerlijk over de uitdagingen die bij haar jongste kind horen en over de weg naar hulp. Want het leven van haar vriendje is soms best ingewikkeld en Noah zit dan ook af en toe flink in de knel. Gelukkig hoeven ze het niet alleen te doen. Haar motto is niet voor niets: ‘It takes a village to raise a child.’